در این مطالعه که تا به امروز جزء یکی از بزرگترین تحقیقات به شمار می رود، تلاش شده تا این حقیقت را به اثبات برساند که در معرض دوده قرار گرفتن به صورت مزمن، ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه مخصوصا در میان افراد غیرسیگاری را افزایش دهد.
دکتر نورمن ادلمن مشاور ارشد پزشکی در انجمن ریه آمریکا گفت: با توجه به نتایج مطالعه به نظر می رسد که نزدیکی به آلودگی هوا در ابتلا به سرطان تاثیر قابل توجهی داشته باشد.
با هدایت و رهبری محققان دانشگاه هاروارد، این مطالعه بر روی 103 تا 650 زن در ایالات متحده که در معرض 3 اندازه از ذرات موجود در هوا قرار گرفته اند، مورد ارزیابی قرار گرفته است. آنها تعداد زنانی که بین سال های 1994 و 2010 به سرطان مبتلا شدند (2155نفر) و میزان آلودگی که در 6 سال گذشته در نزدیکی منازل آنها بوده است را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.
تمامی سایزهای ذرات آلاینده مخصوصا کوچکترین آنها (PM2.5 )، با افزایش احتمال ابتلا به سرطان ریه ارتباط داشت. بر طبق این مطالعه که در مجله سلامت محیط زیست منتشر شد، به ازای هر افزایشی در میزان PM2.5حتی به مقدار ناچیز، خطر ابتلا به سرطان ریه در بین زنان غیرسیگاری و یا زنانی که حداقل در 10 سال گذشته سیگار را ترک کرده اند، تا 37 درصد افزایش داشته است.
منابع آلاینده هوا متفاوت می باشد. اگرچه این تحقیق نشان می دهد که ترافیک در افزایش خطر ابتلا به سرطان نقش دارد، اما این نتیجه از نظر علمی خیلی قابل توجه نیست زیرا تعداد کمی از زنان در این مطالعه در مجاورت جاده های اصلی زندگی می کردند.
ذرات ریز خروجی از کامیون ها، اتوبوس ها، اتومبیل ها، کارخانه ها و آتش سوزی، می تواند به اعماق ریه نفوذ کرده و خطر ابتلا به مشکلات ریوی و حملات قلبی در مردم را بالا ببرد.
پايگاه اينترنتي Science daily در اين باره نوشته است: ورزشهاي هوازي متعادل يا ورزشهاي استقامتي متعادل ميتوانند از ميزان اضطراب کم کنند و کيفيت خواب را بالا ببرند، اين نوع ورزشها براي مقابله با بيخوابي مناسباند. تحقيقاتي در اين زمينه انجام شده است که توسط گيسل پاسوس استاد دانشگاه فدرال برزيل مديريت شد.
اين تحقيقات بر روي 36 بيمار مبتلا به بيخوابي صورت گرفت و نتايج آن نشان داد که ورزش باعث کاهش بيخوابي ميشود و دفعات پريدن از خواب را کم ميکند. با انجام ورزشهاي هوازي 37% به زمان خواب اين افراد اضافه شد و 7% از ميزان اضطراب در اين افراد کم شد.
پاسوس ميگويد: « يافتهها نشان ميدهد که راههايي براي کم کردن نشانههاي بيخوابي وجود دارد که بدون مصرف دارو قابل استفادهاند. اين تحقيقات اولين مطالعات درباره تاثير ورزش بر بيخوابي بود و هدف آن بالا بردن کيفيت زندگي افراد و کم کردن اختلالات خواب بود.»
بيخوابي عارضهاي است که به دليل آن، فرد دچار اختلالات در خواب ميشود. افراد مبتلا به اين مشکل به سختي به خواب ميروند و خيلي زود از خواب بيدار ميشوند. حدود 30 درصد افراد بزرگسال نشانههايي از بيخوابي دارند و اين مشکل در افراد مسن و به خصوص زنان بيشتر ديده ميشود.
غذای مانده تا کی خوردنی است؟!